نحوه ذخیره سازی و نمایش داده های مکانی (Data Model)
قوانینی که برای تبدیل تغییرات جغرافیایی واقعی به اشیاء گسسته بکار می روند مدل داده ای اطلاق می شوند.
دو نوع مدل داده ای اصلی:
-
برداری (Vector ): نقطه، خط، پلیگون
مدلهای ذخیره سازی داده های مکانی
مدل برداری (Vector Data)
در این مدل از سه المان اصلی استفاده می شود: نقطه (Point) ، چند خطی (Polyline) و پلیگون (Polygon)
-
کوچکترین المان در این مدل نقطه است. ( رئوس خطها و پلیگونها همه نقطه هستند)
-
عوارض گسسته ( مرزها، راه ها و شهرها ) با استفاده از اتصال پاره خطها تشکیل می شوند.
-
مدل برداری تنها عوارض برداشت شده را نشان داده، داده های مربوط به آنها را نگهداری می کند بنابراین حجم کمتری معمولا نیاز دارد.
سه المان اصلی مدل برداری برای نمایش عوارض:
-
نقطه: عوارض بدون بعد (مقیاس) و جهت نمایش با نماد و رنگ ( مانند چاه )
-
خط : عوارض با طول و جهت و موقعیت، نمایش با نوع، ضخامت و رنگ خط (مانند راه ها، مقیاس)
-
پلی گون: عوارض با ماهیت سطحی نمایش با هاشور، متن و رنگ و مرز عارضه (مانند دریاچه ها و مرزهای سیاسی )
داده های برداری به دو صورت وجود دارند:
-
آنالوگ (Hard Copy)
-
رقومی (Digital / Soft Copy)
مدل رستری
-
مدل رستری کل منطقه را به شبکه ای منظم از سلولها با یک ترتیب معین تقسیم می کند،که در آن هر سلول یک مقدار مشخص و واحد دارد.
-
با این مدل داده ای کل منطقه توسط سلولها پوشیده می شود (Space Filling)چرا که به ازای هر منطقه با ابعاد مشخص یک سلول ( پیکسل) در داده وجود دارد .
-
داده های رستری نیز می توانند لایه لایه باشند ولی لزوما رقومی هستند.
انواع شکل سلول : شکل منظم، پوشش کامل بدون گپ
-
معمول ترین شکل نوع مربعی است .
-
در مدل رستری فرض است که در هر سلول یک مقدار وجود دارد که منطبق با واقعیت زمینی است ولی این همیشه صحیح نیست چرا که داده های رستری بر اساس منطق اکثریت ایجاد می شوند .
مقایسه مدل برداری و رستری
نویسنده: فاطمی