داده رستردر Geodatabase
مدل داده ای ژئودیتابیس (Geodatabase)، داده رستر را به عنوان یک آرایه دو بعدی از سلول (=پیکسل) های با ابعاد یکسان ارائه می کند. استفاده از آرایه ها و سلول ها مشابه مدل گرید شرکت ESRI است.
گستره متنوعی از داده های رستر در سیستم های GIS وجود دارند. عکس های ماهواره ای، مدل های رقومی زمین (DEMها)، اورتوفتوهای رقومی، فایل های اسکن شده، فایل های گرافیکی و داده های رستر خاص یک نرم افزار مانند گرید ESRI نمونه هایی از این نوع داده هستند. مدل داده ای Geodatabase با همه به شکل یک raster dataset برخورد می کند که هر raster dataset ممکن است یک یا چند باند را شامل شود. فرمت گرید ESRI به طور معمول یک باند را دربردارد در حالی که یک عکس ماهواره ای چندطیفی (multispectral) چند باند را داراست.
raster dataset چندباندی می تواند خروجی یک عملیات بر روی داده رستر باشد. به طور مثال، عملیات تعیین فاصله هزینه (cost distance) نتایجی تولید می کند که کمترین فاصله تجمعی هزینه (least accumulative cost distance)، مسیر بازگشت (back link) به نزدیکترین منبع و تخصیص هزینه (cost allocation) را نشان می دهند. این خروجی های مختلف می توانند در ابتدا در یک raster dataset ِ چندباندی، هر باند برای یک خروجی، ذخیره شده و بعداً برای ایجاد یک raster dataset ِ مناسب از آن استخراج شوند.
شبکه های نامنظم مثلثی (TIN)
مدل داده ای Geodatabase از TIN dataset (مخفف Triangulated Irregular Network) برای ذخیره مجموعه ای از مثلث های بدون همپوشانی که یک سطح را تقریب می زنند استفاده می کند. مقدار ارتفاع به همراه مختصات x و y در رئوس این مثلث ها ذخیره می شوند. در بسیاری از موارد، TIN dataset جایگزین raster dataset برای تجزیه و تحلیل سطوح است. انتخاب بین این دو به انعطاف پذیری داده و میزان کارآیی عملیات محاسباتی برای هر کدام بستگی دارد.
ورودی های TIN شامل DEM ها، منحنی میزان ها، داده های GPS (سیستم تعییین موقعیت جهانی)، داده های LIDAR (فاصله یابی و آشکارسازی نوری) و داده های نقشه برداری هستند. همچنین امکان اصلاح و بهبود TIN با استفاده از عوارض خطی، مانند رودخانه ها و جاده ها، و عوارض سطحی، مانند دریاچه ها و مخازن آب، وجود دارد. انعطاف پذیری داده مهمترین مزیت در استفاده از TIN است. به علاوه، وجوه مثلثی TIN تصویری با لبه های تیزتر از زمین را نسبت به رستر ارتفاعی (که تصویر نرمتری تولید می کند) ایجاد می کنند.
کارآیی محاسباتی مزیت اصلی در استفاده از raster dataset است. ساختار ساده داده رستر که شامل آرایه ها و سلول هاست این امکان را می دهد تا محاسبات مورد نیاز برای به دست آوردن نقشه شیب، جهت، انحنای سطح، viewshed و حوزه آبریز به سادگی انجام شوند.
داده موقعیتی
اصطلاح داده موقعیتی (location data) داده هایی را نشان می دهد که می توانند به عوارض نقطه ای تبدیل شوند. نمونه های رایج داده های موقعیتی جداول شامل مختصات x و y یا آدرس هستند. ما می توانیم یک جدول حاوی مختصات x و y را به طور مستقیم به یک feature classِ نقطه ای تبدیل کرده که در آن هر عارضه متناظر یک جفت مختصات x و y است. با استفاده از یک شبکه معابر به عنوان مرجع، می توانیم فهرستی از آدرس ها را به مجموعه ای از عوارض نقطه ای تبدیل کنیم (در اصطلاح geocode کنیم).
داده غیرمکانی
جدولی که داده های غیرمکانی را ذخیره می کند فیلد هندسی را دارا نیست. مدل داده ای Geodatabase این نوع جدول را به عنوان یک Object class تعریف می کند. فایل های متنی با جداگر ویرگول و فایل های dBASE نمونه هایی از object classها هستند. این فایل ها و جداول، اطلاعات توصیفی مرتبط با عوارض مکانی را شامل می شوند و کلید هایی (یعنی فیلدهای ارتباطی) را دارند که داده مکانی را به محیط پایگاه داده رابطه ای متصل می کند.
